Unilibrary. Oliy ta'lim muassasalarining yagona elektron kutubxona axborot tizimi.

Ulug`bek xazinasi

Vaqt tun yarmidan oshgan. Rasadxona teran sukutda. Odatdagiday, kechasi samoviy holatlami kuzatib o ‘tirgan mavlono Alouddin Ali ibn Muhammad Qushchi bir payt vujudida xiyol noxushlik sezib, o ‘midan turdi.

Лайли ва Мажнун

Эй ақлға фоизи маоний, Боқийсену борча халқ фоний. Эй элга адам бақони айлаб, Зотингға фанони фони айлаб, Эй илмингта ғайб сирри маълум, Мавжудсен, ўзга борча маъдум. Эй йўқ қилибон адамни будунг, Йўклуғни адам қилиб вужудунг. Эй ҳуснни дилпазир қилғон, Эл кўнглин анга асир қилғон. Эй ҳуснға айлаганни шайдо, Мажнунлуғ ила қилиб ҳувайдо, Эй ишқ ўтин айлаган жаҳонсўз, Ҳар бир шарарини хонумонсўз, Эй ўртаб ул ўтқа хонумонлар, Не хону не монки, жисму жонлар, Эй кимники айлабон париваш, Мажнун анга юз асири ғамкаш, Эй кимни қилиб париға Мажнун,

Снайпер

Хисор тогларига р ш анча барвацт келди. Кечаси бошлаган изгирину эрталаб даммаёкни ^оплаган цор Зардоба цишлогининг адолисини дам шошириб к;уйди

To‘maris

Ajdodlarimizning bosqinchilarga qarshi mardonavor kurashlari bir necha ming yillar oldin mag‘rib va mashriqda afsonalarga aylangan, ular haqida ko‘plab asarlar yozilgan.

«ЛАЙЛИ ВА МАЖНУН» (Насрий баён)

Сўз гавҳари васфидаким, «гавҳар» сўзи унинг олдида томчи сувдек бўлур бу ҳақда бир неча сўз юритмоқ, яна Ганжа ҳокими таърифидаким, Қорун ганжи унинг -«Панж ганжи» қошида бузуқ вайронадек кўринур - ганж сочмоқ; ва яна ҳинд сеҳргарлариким, уларнинг олдида кашмир жодулари ип эша олмаслар — унинг гавҳари ипига тизмоқ ва ўз назмининг чурук риштасин ва узуқ торин ҳам уларга уламоқ ҳали бору мавжуд эмас бир замонда яратилишнинг илк шабадаси вужуд сари кира бошлагач, ҳамма нарса шунда бор бўлди. Инсоф билан назар ташлаган ҳар бир киши бу сўзни англар эди-ю, лекин нутқнинг ўзи йўқ эди.

Конверт одам

Таникди ижодкор Ашу рал и Журасвнинг мазкур тупламидан >фин олган «Конверт-одам» фельетонкиссасида собик ш5фо замонида булиб утган гаройиб воксалар, куз к>фиб. кулок эшитмаган галати хангомалар тилга олинади

Meshpolvon Jangga otlandi

Agar kishi el-yurtni loaqal o'z tug'ishganlarini yura-yurakdan yaxshi ko'ra olsa,ularni deb katta qahramonlikni ko'rsatish bemalol qo'lidan keladi.

Танбур

Жамол Сирожиддинов шеърларида халқона оҳангдорлик инсон руҳи кечинмалари билан уйғунлашиб сувратланади. Шоир ўз шеърларида бугунимиз, эртамиз ҳамда ўтмишимизга жонкуярлик билан муносабатда бўлади, унинг сурур ва туйғуларини ўз сози билан куйлашга интилади.

ҲАЙРАТУЛ-АБРОР

Алишер Навоий Низомий Ганжавий ва Хусрав Деҳлавий «Хамса»ларига бир бутун, яхлит асар сифатида каради, ўзбек тилида турли мавзуларда мустакил достонлар эмас, балки бир- бирини ғоявий-бадиий жиҳатдан маълум даражада тўлдирадиган, яхлит бир асар деб ҳисобланиши ва «Хамса» деб аталиши шарт бўлган достонлар мажмуасини яратишни ўз олдига мақсад қилиб қўйди. Бунга қадар Навоий ўз лирик шеърлари билан танилган - «Бадоеъул- бидоя» ва «Наводирун-ниҳоя» девонларининг муаллифи сифатида машҳур эди. Навоий 42 ёшида «Хамса»нинг биринчи достони «Ҳайратул-аброр»ни ёзишга киришди ва шу йилиёк уни тугаллаб, «Фарҳод ва Ширин» достонини бошлади. 1484 йилнинг бошларида «Фарҳод ва Ширин», шу йилнинг февраль-март ойларида «Лайли ва Мажнун», баҳор ва ёз ойларида «Сабъан сайёр», 1485 йилнинг ўрталарида «Садди Искандарий» достонлари қўлдан чиқди. Яъни «Хамса» достонлари устида Навоий ҳаммаси бўлиб икки йил машаққат чекди.

Ёшлигим тонгида сени учратдим 2-китоб

Нега мунча сочларинг оппок,?»ҳар курган да қиласан таъна,ҳар кўрганда термулиб узоқ Дейсан яна.

Менинг ҳаётим

Социологларнинг ҳисоб-китобларига қараганда. XX асрнинг биринчи шахси Альберт Эйнштейн бўлса.

ҲAЙРAТ УЛ-AБРОР

«Бисмиллоҳир-раҳмонир раҳим». Ушбу жумлада энг қимматбаҳо дурлар бир ипга тизилгандир. Бундаги ҳар бир дур жон жавҳаридан, қимматига кўра эса, икки жаҳон нархидан ҳам ортиқ. Бунда ип икки жаҳонни бир-бирига боғлаб, икки жаҳоннигина эмас, жон ҳаёт ипларини ҳам туташтириб тургандек. Кимки боқийлик хазинасига эришишни ўйлар экан, шу дур, шу ипни ўзига тасбиҳ қилиб олмоғи керак. Чунки бу оддий ип эмас. У шундай ажойиб сиртмоқдирким, дин ва давлатни овлаш қўлга киритишда у бўғов вазифасини ўтай олади. У бўғов ҳам эмас, ҳеч қачон бўғовлик қилмаган. Бу жаннат боғидаги кийикларни қўлга киритиш учун арқон. Уни жон суви оқадиган ариқ, йўқ, жон суви оқадиган ариқ эмас, балки тириклик суви деса бўлади. Бу сув ёқасида алифдек бўлиб дарахтлар ўсиши билан бирга, шивитга ўхшаш хушбўй ўтлар, дарахтлар устида мевалари. Шу билан бирга ўша гавҳардек қимматбаҳо иплар Илоҳий хазинага аждаҳодек талабгор ёки бошқача қилиб айтганда, булар ҳаммаси осмоннинг энг юқори қисмида ўрнатилган қандилдир. Балки аниқлик киритиш учун бу қандил орасига у ерда ягоналик боғининг қумриси ўзига уя қургандир.

Ўзбек тилининг турли сатҳларида умумийлик хусусийликдиалектикасининг намоён бўлиши

Китоб олий ўқув юртларининг ўзбек филологияси факультетлари, умуман, ўзбек тилшунослиги билан қизиқувчи китобхонлар фойдаланишлари мумкин.

ФАРҲОД ВА ШИРИН

Биҳамдик фатҳ абвоб ул-маони, Насиб эт кўнглума фатҳ ўлмак они. Кўзумга ул эшик қуфлин радид эт, Анинг фатҳиға килкимни калид эт. Очиб ул ганж куфлин бу калидим, Насибим айла неки бор умидим. Нечаким истасам нақди жавоҳир, Қаён боқсам кўзумга айла зоҳир. Терарга хар нафас кўрроқ ҳавас бер, Ҳавас бергач олурга дастрас бер. Анга тегур кўлумниким йирокдур, Қўлумға сол аниким яхшироқдур. Нима кўп олмоғимга монеъ этма, Неча кўп олгонимга қонеъ этма. Бу махзан бирла кўнглумга гино сол, Нечаким сочсам илгимга яно сол. Дурафшонликка килким фош қилғил, Тилимни доғи гавҳаррош қилғил.

Когда поют сверчки

После того как успешный кардиохирург Риз не смог спасти жену,он разочаровался в себе и в профессии и уединился в коттедже на берегу озера, чтобы зарабатывать на жизнь ремонтом лодок и не думать о прошлом.

ФАРҲОД ВА ШИРИН

Қалам шундай бир чопқир отки, унинг жойи азалдан фалакнинг устидадир. Лекин бу учқур қора от подшоҳ Хусравнинг Шабдиз исмли тўриқ оти даражасида ҳар қандай одамни қўрқувга сола оладиган бўлса-да, унинг устига инсоннинг бармоғи чавандоз бўлиб миниб олган. Бармоқдаги бўғинлар гўё унинг белбоғи, тирноқлар эса унинг юзидир. У чопар экан, ўз қуйруғини байроқ қилади. Унинг бошидан оёги худди қулоғидек тилинган. Йўқ, уни Шабдиз деб атама. У бамисоли бир хушовоз қуш. Қанотсиз бўла туриб, ҳар томонга парвоз қила олади. Унинг тумшуғидан доим қора каҳрабо томиб туради. Лекин бу каҳрабодан инсонларга гавҳарлар сочилади.