Awalda aning uchun javob aymadim, qamug' cherik xalqi tanuq bo'lsunlar teb. Tolut aydi: Mundin burun o'zungni hech sinamishing bormu? Aydi: Bir vaqt qo'yumg'a bo'ri keldi. Bo'rini tutdum, bo'ynini uzub tashladim. Andin o'zga sinamishing bormu? tedi. Dovud aydi: (133v) Yana bir arslon keldi, tutub engaklarin sindurdum. Tolut aydi: Bas, chiqg'il. Dovud aydi: Bu yariq birla sanchisha bilmasman. Yariqni soldi, tosh ko'tardi, sopqon oldi, ilgaru yurudi. Jolut ham ilgari keldi. aydi: Ne birla urushursen? Aydi: Ushbu tosh birla. Jolut aydi; Tosh birla itni urarlar. Dovud aydi: Sen ham bir itsen. Jolut aydi: Mening senga rahmim kelur, yo'q ersa og'zimdag'i tufluk birla seni halok qilg'aymen. Dovud aydi: Bu so'z sanga asig' qilmas. Senmu tepinursan yo menmu sanga tepunurman? Jolut aydi: Sen tepun. Dovud bir tosh chiqardi, sopqon uza qo'ydi, maydong'a kirdi, Izi azza va jallag'a sano aydi. Qilich yo'q erdi, yoy-o'q yo'q erdi, o'tru yuridi. Jolut ko'rmish erdi. Sopqon chevurub tosh otti. Jolutg'a yetmasdin burun Mavlo taolo Jolutning boshindaqi yashiqni yel tushurdi, olni ochildi. Tosh olnig'a tegdi, engsasindin o'ta chiqti. Aymishlar, ul toshni Dovud yalavoch etakinda Mavlo azza va jalla qudrati birla berkitti. Yana sopqon oldi.