Наг bir ishning amalga oshish o ‘z vaqt-soati bo'lishini, odam zoti qanchalik istasin-istamasin buyurilgan kunida yuzaga chiqishining necha martalab guvohi bo‘lganmiz. Hazrat Alisher Navoiyning qo'lingizdagi ikki muhtasham asari - “Mahbub ul-qulub” va “Muhokam at u!-Iug‘atayn” tarjima qilinmadi, bir tildan boshqa tilga ag ‘darilmadi. Tabdil ham qilinmadi, ya’ni bir so‘z o ‘rniga boshqa so ‘z q o‘yib chiqilmadi. Asarlar bayoni ham emas. Bizdan uzoqlashgan ota - mizga yuzimizni o‘girdik, begonalashgan tilimizga ko‘nglimizni o ‘girdik. Hazratning har bir so ‘zi tugul har bir harfini, tovushini asrashga harakat qilindi. Hazrat bitiklari bilan begonaday emas, balki ota-bola, katta ota va nevara gaplashganday o'qishni necha bir avlod orzu qilib o ‘tdi. Ushbu asarlar hozirgi jonli tilimizga o‘girildi. Bu so 'zsiz, yurt Mustaqilligining, til M ustaqilligining k o ‘rkam ko‘rinishidir.