Alisher o'z ko'nglidagi g'alayonlarga, bolalik xotiralariga, muhabbat iztiroblariga o'ziga xos nigoh bilan qaraydi. She’riyatga e'tiqodini, ona qishlog'iga bo'lgan muhabbatini nihoyatda saminiiy tarzda, kutilmagan obrazlar bilan ifoda qiladi. U kelayotgan bahor bilan suhbatlashish uchun qordan choy damlaydi, qishdan asrab o'tgan mehrini, turshakday sog'inchini dasturxonga qo'yadi.